Επίτροπος αλητείας

Η φωνή ακούστηκε από μακρυά και ήταν απειλητική για αυτούς που πρέπει να πληρώσουν το «μάρμαρο». Αν δεν συμφωνήσεις, Έλληνα, με τους δανειστές σου υπάρχει κίνδυνος να γυρίσεις στη δραχμή. Φυσικά η φωνή δεν αναλύει ποιος είναι ο κίνδυνος και για ποιον. Απλά η φωνή ήταν δυνατή και τρομακτική και παίχτηκε κατά κόρον από όλα τα Μέσα για να πιάσει τόπο η απειλή. Όπως ήταν φυσικό τσιμπήσαμε, άλλοι αγανακτισμένοι αρχίσαμε να βρίζουμε, άλλοι να φωνάζουμε σε μια έρημο που κανείς δεν μας ακούει πια και άλλοι να θυμηθούμε το παρελθόν της φωνής και τα ιδεολογικά σαλταρίσματα που έκανε εξυπηρετώντας πάντα συμφέροντα. Το πρόβλημα για μας που φοβηθήκαμε, δεν είναι το αν θα γυρίσουμε στη δραχμή και την δεκάρα, το πρόβλημα είναι η συνέχεια. Πολλές φορές η Ελλάδα γύρισε στη «δραχμή» και πάντα οι Μαρίες φόραγαν τον μανδύα της νέας κατάστασης συνεχίζοντας να δημιουργούν τις λεωφόρους που τέρμα είχαν την εξουσία πάνω στον λαό.
Οι νέες Μαρίες που θα ακολουθήσουν την καινούρια κατάσταση είναι ήδη έτοιμες και θα πιστέψουμε σ’ αυτές διότι αυτό που θέλουν τα αφεντικά της τωρινής Μαρίας θα το κάνουν και μετά θα σερβίρουν το κυρίως γεύμα της επόμενης 20ετίας. Φυσικά και είναι δύσκολο να διακρίνεις τις νέες Μαρίες. Εντύπωση όμως προκαλεί η ευκολία που οι αφεντάδες καίνε τις παλιές βάζοντας τες να χορεύουν το τελευταίο τσιφτετέλι αυτοεξευτελισμού. Η παλιά φράση «ντρέπομαι για σένα» είναι στα χείλη πολλών ανθρώπων που διαθέτουν απλή λογική. Αυτό είναι και το μεγαλείο του απλού ανθρώπου, αφού πια δεν ντρέπεσαι για τον εαυτό σου εσύ, έχει την γενναιότητα να αισθανθεί πίκρα και λύπηση για την θλιβερή κατάντια σου.
Εντάξει, ποτέ δεν συναντήθηκε ο λαός με τις Μαρίες της ζωής του αλλά υπάρχουν περίοδοι που εναποθέτει τις ελπίδες του παρόντος και του μέλλοντος σε φτιασιδωμένες Μαρίες, οι οποίες επιλέγονται και δημιουργούνται κάθε περίοδο. Ο λαός που δουλεύει για να κερδίσει το σήμερα και το αύριο ποτέ δεν περίμενε να του ξύσει την πλάτη η κάθε Μαρία, πάντα μόνος του το έκανε και αυτό δεν τον άφηνε να πάρει τις τύχες του στα χέρια του, πληρώνοντας συνειδητά κάποιες Μαρίες να το κάνουν. Δεν πήρε όμως χαμπάρι πως οι Μαρίες εδώ και πολλά χρόνια «αλλού τρώνε και πίνουν κι αλλού πάνε και το δίνουν». Τώρα που το πήρε δεν είναι αργά, απλά είναι πολύ δύσκολο να διακρίνει τις νέες Μαρίες. Διότι οι νέες δεν έχουν «ιδεολογικό» υπόβαθρο, δεν έχουν κομματική σημαία αλλά έχουν μια ηθική, που όχι μόνο δεν βρίσκει πάτο, αλλά δεν προσκρούει ούτε στην ανηθικότητα της Μαρίας που καίγεται αυτή την στιγμή.
radiofonix