(15/01/2010 ) 
Επιχειρώντας να κάνω μια κριτική και κυρίως αυτοκριτική, όσον αφορά τον τρόπο με τον οποίο προσπαθήσαμε επανειλημμένα να επιλύσουμε το πρόβλημα της Διαχείρισης των Απορριμμάτων του Νομού μας, έχω να παρατηρήσω τα εξής:
Γίνανε σοβαρά λάθη και παραλείψεις από το 1998 και εντεύθεν και χάθηκαν χρυσές ευκαιρίες και πολύτιμος χρόνος για την έγκαιρη επίλυση του προβλήματος. Αναφορά σε αυτές αξίζει να γίνει μόνο στο βαθμό που θα βοηθήσει για την αποφυγή επανάληψης των ιδίων λαθών.
Οι ευθύνες δεν εντοπίζονται απόλυτα μόνο σε συγκεκριμένα πρόσωπα αλλά είναι δυστυχώς συλλογικές και βαρύνουν πέραν των προηγούμενων δύο Γραμματέων της ΠΚΜ, την συντριπτική πλειοψηφία των εκάστοτε Νομαρχιακών Συμβούλων αλλά και των Δημοτικών Συμβούλων των Δήμων του Νομού μας, που ακολουθούσαν δυστυχώς άκριτα τις εκάστοτε επιλογές των επι κεφαλής των συνδυασμών τους. Οι επιλογές αυτές όμως, θετικές ή αρνητικές βασίζονταν πάντοτε σε πολιτικοοικονομικά κριτήρια (ανάλογο κόστος ή όφελος) και όχι σε καθαρά επιστημονικά.
Κοινός παρανομαστής όλων των αποτυχιών αλλά και των σημερινών δυσκολιών, αναμφίβολα είναι η μυθοποίηση του παράγοντα «Κοινωνική Συναίνεση» θεωρούμενου ως προαπαιτούμενου και ικανού κριτηρίου, για την χωροθέτηση του ΧΥΤΑ ή και οποιασδήποτε μονάδος προεπεξεργασίας των απορριμμάτων.
Όσον αφορά την δική μου πολιτική ευθύνη έχω να δηλώσω ευθαρσώς τα εξής:
Υπήρξα κι εγώ θύμα αυτής της μυθοποίησης. Έχοντας ως προηγούμενο την πρόταση, που ήδη είχε κάνει ο προκάτοχός μου επί Δημαρχίας του, την υπέρμετρη πολιτική μου φιλοδοξία να συμβάλλω αποφασιστικά στην επίλυση του σοβαρού αυτού προβλήματος και την απατηλή πεποίθηση, ότι θα πετύχω τεράστια οικονομικά οφέλη στο Δήμο μου, προχώρησα στη λήψη της ομόφωνης Απόφασης του Δημοτικού μου Συμβουλίου στις 26.2.2003, ουσιαστικά επικαιροποιώντας την προηγούμενη πρόταση του προκατόχου μου για αποδοχή της δημιουργίας ΧΥΤΑ στο Δήμο μας.
Στη συνέχεια από υπερβάλλοντα ζήλο και υπό το κράτος του φόβου της απώλειας του έργου, από κοινού με τους τότε Περιφερειάρχη, Νομάρχη και Πρόεδρο της ΤΕΔΚ Σερρών, παρασκηνιακά, επιλέξαμε ήδη από τον Μάρτιο του 2003, την «Νεράϊδα» ως χώρο όπου θα γίνονταν ο ΧΥΤΑ με μοναδικό κριτήριο την ήδη ληφθείσα ομόφωνη Απόφαση του Δημοτικού μας Συμβουλίου και μια ανεπίσημη προκαταρκτική μακροσκοπική εξέταση του χώρου από τον μετέπεια προσληφθέντα Μελετητή!
Όλα αυτά πριν καθοριστούν τα επιστημονικά κριτήρια επιλογής του καταλληλότερου χώρου, με την απόφαση του Νομ. Συμβουλίου στις 11.4.2003, οπότε εγκρίθηκε η Επικαιροποίηση του Περιφερειακού Σχεδιασμού για την Διαχείριση των Απορριμμάτων του Νομού Σερρών.
Πουθενά σε αυτά τα κριτήρια δεν αναφέρεται η κοινωνική συναίνεση ως προαπαιτούμενο και πολύ περισσότερο ικανό κριτήριο για την υπόδειξη των δύο τουλάχιστον αρχικά καταλληλότερων χώρων για κάθε δραστηριότητα, για τους οποίους θα πρέπει να γίνουν σοβαρές μελέτες με γεωτρήσεις κλπ και στη συνέχεια συγκριτική αξιολόγηση αυτών, λαμβανομένου υπόψη μόνον τότε και του κριτηρίου της ύπαρξης της κοινωνικής συναίνεσης και μάλιστα με ασήμαντη επιρροή.
Ομολογώ ότι αυτό δεν το γνώριζα. Ούτε λοιπόν αναγκαίο αλλά ούτε και ικανό από μόνο του το κριτήριο της κοινωνικής συναίνεσης. Αλήθεια πόσοι εξ αυτών, που με κατηγορούν για υπαναχώρηση το γνωρίζουν αυτό ακόμη και σήμερα!
Ακολούθως ο Μελετητής πρότεινε τρεις θέσεις, για μια ΠΡΟΣΧΗΜΑΤΙΚΗ Συγκριτική Αξιολόγηση με προδιαγεγραμμένο στόχο να επιλεγεί η Νεράϊδα ως πρώτη.
Σε καμία από αυτές τις θέσεις δεν έγινε ουσιαστική μελέτη, όπως σαφώς ορίζει ο νόμος, για να γίνει πραγματική σύγκριση.
Τυφλωμένος από τα παραπάνω κίνητρα και απαξιώνοντας τους κινδύνους, που θα προέκυπταν από μια επιστημονικά ενδεχομένως λάθος επιλογή, αγνόησα όλα τα επιχειρήματα για παραβίαση των κανόνων της νόμιμης και επιστημονικής διαδικασίας. Ακόμη και την Υπεύθυνη δήλωση που κατέθεσε ο κ. Ταουσάνης, γεωλόγος και μέλος της «Γνωμοδοτικής Επιτροπής για την Συγκριτική Αξιολόγηση», της οποίας μέλος ήμουν και εγώ και με την οποία επισημαίνονταν η έλλειψη μελετών!
Στη συνέχεια, βεβιασμένα, παρουσιάσθηκαν ετεροχρονισμένες, δήθεν Μελέτες, οι οποίες με την άκριτη συγκατάθεση του Νομαρχιακού Συμβουλίου, και με τη δική μου ατυχώς πολιτική στήριξη, οδήγησαν και στην έκδοση της πρώτης ΕΠΟ από την Περιφέρεια, η οποία και ακυρώθηκε από το ΣτΕ.
Ήταν η στιγμή, πιστέψτε με, της λύτρωσής μου από το βάρος που ήδη είχα αρχίσει σιγά – σιγά να συναισθάνομαι για το πρόβλημα που θα φορτώνονταν οι Δημότες μου εξ αιτίας και της δικής μου πολιτικής συμβολής σε μια ανορθόδοξη διαδικασία.
Ήταν η αφορμή που περίμενα, για να αποδεσμευτώ από την προηγούμενη πολιτική μου θέση και πλέον συντάχθηκα στο πλευρό των κατοίκων και ας ήξερα ότι θα με αντιμετώπιζαν με αρνητική κριτική οι υπέρμαχοι του ΧΥΤΑ και με δικαιολογημένη δυσπιστία πολλοί από τους κατοίκους. Πάνω απ’ όλα όμως για μένα πλέον μετρούσε η συνείδησή μου. Η πολιτική μου εξιλέωση.
Σήμερα λοιπόν, μπορώ απελευθερωμένος από κάθε πολιτική και οικονομική σκοπιμότητα, να δηλώσω και να καταγγείλω ξεκάθαρα ότι:
Δεν εφαρμόσθηκε, από έλλειψη προνοητικότητας ημών των πολιτικών, η προβλεπόμενη από το νόμο «αρχή της πρόσληψης του κινδύνου» στο στάδιο της χωροθέτησης, επιλέγοντας την θέση με τους μικρότερους κινδύνους για την λειτουργία ενός ΧΥΤΑ ή και ΧΥΤΥ. Αυτό το γνωρίζουν πολύ καλά οι κάτοικοι γι αυτό και με το δίκαιο τους, είναι αγανακτισμένοι και αποφασισμένοι να εμποδίσουν με κάθε μέσο την κατασκευή του.
Επίσης θα πρέπει να γνωρίζετε, ότι εκτός από τις ουσιαστικές παραβάσεις σημειώθηκαν και σωρεία τυπικών παραβάσεων ακόμη και στη νέα παραπλανητική ΣΜΕ και στην έκδοση νέας ΕΠΟ και ΚΥΑ, για την οποία και εκκρεμούν Αιτήσεις Ακύρωσης στο ΣτΕ.
Γι αυτό ακόμη και αν υλοποιηθεί το έργο με τη βοήθεια των ΜΑΤ, κοστολογώντας τη ζωή των κατοίκων της ευρύτερης περιοχής στο ευτελές ποσό των πέντε περίπου εκατομμυρίων ευρώ της επιδότησης και καταπνίγοντας με ωμή βία το δικαίωμα των κατοίκων να ζητούν την εφαρμογή των νόμων από το στάδιο ακόμα της χωροθέτησης, να είστε βέβαιοι, ότι θα έχουν τη δυνατότητα και ικανότητα να εμποδίσουν τη λειτουργία του.
Όχι λοιπόν άλλος χαμένος χρόνος. Τολμήστε και ξεκινήστε από μηδενική βάση. Ή μάλλον από το σημείο εκείνο που εγκρίθηκε η Επικαιροποίηση του Περιφερειακού Σχεδιασμού από το τότε Νομαρχιακό Συμβούλιο στις 11.4.2003.
Τέλος νοιώθω την υποχρέωση να δηλώσω, ότι στην μεταστροφή μου αυτή συνέβαλε τα μέγιστα με τη συστηματική και τεκμηριωμένη ενημέρωση, ου μου παρείχε ένα άνθρωπος, ο οποίος κατά τραγική ειρωνεία για την αντικειμενικότητα των επιχειρημάτων του κατηγορήθηκε αφελώς από ορισμένους συγχωριανούς του για ενδοτισμό, ενώ για τη μαχητικότητά του, όντας υπάλληλος της Νομαρχιακής Αυτοδιοίκησης, τιμωρήθηκε από την Προϊσταμένη του Πολιτική Αρχή, τη Νομαρχία με γραπτή επίπληξη και στέρηση της βαθμολογικής του εξέλιξης.
Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΣΚΟΤΟΥΣΣΑΣ
ΕΥΑΓΓΕΛΙΔΗΣ ΛΑΖΑΡΟΣ 
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου