Ήγγικεν η ώρα που η φωνή του Λαού, θα γίνει οργή του Θεού, καταπίπτουσα επί των κεφαλών υμών!
Αν δεν με γέλασαν τα αυτιά μου και δεν με παραπλάνησαν τα μάτια μου, καμμιά 850αριά συνταξιούχοι Βουλευτές μας αισθάνονται τόσο “ εντάξει” και περήφανοι για τα πεπραγμένα τους , που διεκδικούν και διαφορές απολαβών τους περίπου 250.000 ? έκαστος !!!
Δεν ξέρω γιατί θεωρήσαμε αυτονόητο ότι το Δημόσιο διαφοροποιείται τόσο από τον ιδιωτικό τομέα, όπου είναι αδιανόητο ΘΡΑΣΟΣ αυτός που οδήγησε σε πτώχευση μία εταιρία να διεκδικεί και αύξηση μισθού και επίδομα αποτελεσματικότητας !!
Δεν ξέρω επίσης τί θα κάνει η Δικαιοσύνη, αλλά αν οι εκπρόσωποι της Πολιτείας, εκλεγμένοι και μη δεν θέλουν να τους πάρει και σηκώσει η δίκαιη οργή των πολιτών οφείλουν να σκεφτούν τα εξής απλά:
Η Βουλή και οι Βουλευτές ως εκπρόσωποι του λαού έχουν διττή λειτουργία (δικαίωμα και καθήκον απορρέον από την ιδιότητά τους ως λειτουργών εντός του Δημοκρατικού Πολιτεύματος):
Της νομοθέτησης και του κοινοβουλευτικού ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας, ενώ παράλληλα εκ της δεδηλωμένης εμπιστοσύνης των Βουλευτών απορρέει και η δυνατότητα μίας Κυβέρνησης να επιτελεί το δικό της ρόλο.
Εκ του αποτελέσματος των 37 μεταπολιτευτικών ετών είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός ότι η πλειοψηφία των εκάστοτε Βουλευτών της εκάστοτε Βουλής δεν επιτέλεσε τα ανωτέρω καθήκοντά της ευσυνείδητα , με τη δέουσα και επιβεβλημένη εκ της σημαντικότητας του λειτουργήματός τους επιμέλεια και υπευθυνότητα, αποτελεσματικά και προς το συμφέρον της Πολιτείας, προξενώντας με πράξεις και παραλείψεις τους, μαζί με τα μέλη των εκάστοτε Κυβερνήσεων, τεράστια ζημιά στα συμφέροντα της χώρα, η οποία κατέρρευσε . Καταστράφηκε! Πτώχευσε πρώτιστα ηθικά , θεσμικά και κοινωνικά και μετά οικονομικά , με καίρια και πρωταρχική ευθύνη των Βουλευτών και των Κυβερνώντων.
Γιατί οι Βουλευτές και η εκάστοτε Βουλή αντί να διεκδικήσουν ουσιαστικό ρόλο ύπαρξης και δράσης ως αυτόνομος πυλώνας του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, αναγκαία ισότιμος και διακριτός από την εκτελεστική εξουσία , αφέθηκαν σε μία βολική και πλήρη «απορρόφησή» τους από την εκάστοτε Κυβέρνηση και κομματική αυλή, τα κελεύσματα της οποίας υπάκουσαν αναντίρρητα , άβουλα και πειθήνια, χωρίς πολλές φορές καν να γνωρίζουν τι ψηφίζουν και χωρίς την υπευθυνότητα να διεκδικήσουν πραγματικό ρόλο ύπαρξης, πόσο μάλλον πραγματικού ελέγχου της εξουσίας. Συνέχεια
Αν δεν με γέλασαν τα αυτιά μου και δεν με παραπλάνησαν τα μάτια μου, καμμιά 850αριά συνταξιούχοι Βουλευτές μας αισθάνονται τόσο “ εντάξει” και περήφανοι για τα πεπραγμένα τους , που διεκδικούν και διαφορές απολαβών τους περίπου 250.000 ? έκαστος !!!
Δεν ξέρω γιατί θεωρήσαμε αυτονόητο ότι το Δημόσιο διαφοροποιείται τόσο από τον ιδιωτικό τομέα, όπου είναι αδιανόητο ΘΡΑΣΟΣ αυτός που οδήγησε σε πτώχευση μία εταιρία να διεκδικεί και αύξηση μισθού και επίδομα αποτελεσματικότητας !!
Δεν ξέρω επίσης τί θα κάνει η Δικαιοσύνη, αλλά αν οι εκπρόσωποι της Πολιτείας, εκλεγμένοι και μη δεν θέλουν να τους πάρει και σηκώσει η δίκαιη οργή των πολιτών οφείλουν να σκεφτούν τα εξής απλά:
Η Βουλή και οι Βουλευτές ως εκπρόσωποι του λαού έχουν διττή λειτουργία (δικαίωμα και καθήκον απορρέον από την ιδιότητά τους ως λειτουργών εντός του Δημοκρατικού Πολιτεύματος):
Της νομοθέτησης και του κοινοβουλευτικού ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας, ενώ παράλληλα εκ της δεδηλωμένης εμπιστοσύνης των Βουλευτών απορρέει και η δυνατότητα μίας Κυβέρνησης να επιτελεί το δικό της ρόλο.
Εκ του αποτελέσματος των 37 μεταπολιτευτικών ετών είναι πλέον αναμφισβήτητο γεγονός ότι η πλειοψηφία των εκάστοτε Βουλευτών της εκάστοτε Βουλής δεν επιτέλεσε τα ανωτέρω καθήκοντά της ευσυνείδητα , με τη δέουσα και επιβεβλημένη εκ της σημαντικότητας του λειτουργήματός τους επιμέλεια και υπευθυνότητα, αποτελεσματικά και προς το συμφέρον της Πολιτείας, προξενώντας με πράξεις και παραλείψεις τους, μαζί με τα μέλη των εκάστοτε Κυβερνήσεων, τεράστια ζημιά στα συμφέροντα της χώρα, η οποία κατέρρευσε . Καταστράφηκε! Πτώχευσε πρώτιστα ηθικά , θεσμικά και κοινωνικά και μετά οικονομικά , με καίρια και πρωταρχική ευθύνη των Βουλευτών και των Κυβερνώντων.
Γιατί οι Βουλευτές και η εκάστοτε Βουλή αντί να διεκδικήσουν ουσιαστικό ρόλο ύπαρξης και δράσης ως αυτόνομος πυλώνας του Δημοκρατικού Πολιτεύματος, αναγκαία ισότιμος και διακριτός από την εκτελεστική εξουσία , αφέθηκαν σε μία βολική και πλήρη «απορρόφησή» τους από την εκάστοτε Κυβέρνηση και κομματική αυλή, τα κελεύσματα της οποίας υπάκουσαν αναντίρρητα , άβουλα και πειθήνια, χωρίς πολλές φορές καν να γνωρίζουν τι ψηφίζουν και χωρίς την υπευθυνότητα να διεκδικήσουν πραγματικό ρόλο ύπαρξης, πόσο μάλλον πραγματικού ελέγχου της εξουσίας. Συνέχεια
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου