Γι΄ αυτό και οι φίλτατες κυρίες δημοσιογράφοι των καναλιών προχθές ταλαντεύονταν και μια έλεγαν ΧΥΤΑ, μια έλεγαν ΧΥΤΥ, μια έλεγαν ΧΥΤΑ κι άλλη μια ΧΥΤΥ… Έλεγαν επίσης και ΧΥΤΑ-ΧΥΤΥ (για σιγουριά…). Ή, η μία έλεγε ΧΥΤΑ και η άλλη ΧΥΤΥ… Ή έλεγαν ΧΥΤΑ και στους υπότιτλους του ρεπορτάζ έγραφε ΧΥΤΥ… Τυχαίο;
Είναι αυτό που λέμε: «όχι Γιάννης. Γιαννάκης». Ακριβώς.
Τί κάνατε αγαπητοί αρμόδιοι με τα ψηλά καπέλα και τ΄αξιώματα, τους φύλακες, τα κρατικά αυτοκίνητα και τους σοφέρ (που χρηματοδοτούμε όλοι εμείς), όταν η Ε.Ε. χρηματοδοτούσε έργα για κατασκευή μονάδων επεξεργασίας απορριμμάτων; Απορροφήσατε τίποτα; Ασχοληθήκατε;
Ρωτάμε, επειδή, απ ότι φαίνεται, εσείς δεν ασχοληθήκατε όταν έπρεπε και σύντομα θ΄ασχοληθούν με το εν λόγω θέμα οι τσέπες οι δικές μας, μιας και θα πληρώσουν τα πρόστιμα που θα επιβάλλει η Ε.Ε.
ΧΥΤΑ-ΧΥΤΥ: πού έγκειται η διαφορά.
ΧΥΤΑ= Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων.
ΧΥΤΥ= Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων.
Βέβαια, η διαφορά αυτή εφαρμόζεται στο εξωτερικό. Όχι, όμως, και στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, πολλοί έχουμε διαπιστώσει ότι, δυστυχώς, όλα πάνε στα απορρίμματα… … Δυστυχώς.
Και, δυστυχώς, δεν έχουν γίνει επενδύσεις όπως θα έπρεπε στον τομέα της Ανακύκλωσης.
Σε πολλά μέρη της Ελληνικής Επαρχίας, δεν υφίσταται Ανακύκλωση. Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα= όλα τα σκουπίδια μαζί. Ευτυχώς που στα χωριά οι άνθρωποι ξέρουν να σεβαστούν τη φύση, γιατί ζούνε στη φύση κι έχουν μάθει να την σέβονται.
Θυμάμαι, τα σκουπίδια της γιαγιάς μου στο χωριό, ήταν πάντα λιγοστά. Τις συσκευασίες και το αλουμινόχαρτο, τις χρησιμοποιούσε ξανά (πάντα έβρισκε τον τρόπο, ποτέ δεν τις πέταγε έπειτα από μία μόνο χρήση). Τα οργανικά υπολείμματα τα μάζευε και τα έδιναν στις κότες και τα γουρούνια. Αν δεν είχε εκείνη δικά της ζώα, τα έδινε στους γείτονες, να τα δώσουν εκείνοι στα ζώα τους.
Στη Γερμανία, ήδη πολύ πριν το 1998 (που το είδαμε εμείς με τα μάτια μας), διαχώριζαν τα σκουπίδια που συγκέντρωναν στο σπίτι.
Άλλο καλαθάκι (προσέξτε, όχι κάδος, τεράστιος, απ΄ αυτούς που χρησιμοποιούμε στα σπίτια, στην Ελλάδα, αλλά καλαθάκι, μικρό, που σημαίνει: λιγοστά σκουπίδια) ∙ άλλο, λοιπόν, καλαθάκι για τα απορρίμματα, άλλο για τα οργανικά υπολείμματα, άλλο για την ανακύκλωση. Προσέξτε χρονολογία: 1998. 13 χρόνια πριν.
Και για να καταλάβετε πόσο πίσω είμαστε. Στη Γρανάδα της Ισπανίας, που είναι μια μέτρια πόλη, όχι ιδιαίτερα μεγάλη, η 13η της Ισπανίας σε μέγεθος κλπ κλπ (γύρω στους 236.000 κατοίκους και 476.000 στην ευρύτερη αστική της περιοχή), ήδη απ΄ το 1998, όχι απλώς υπήρχε διαχωρισμός των απορριμμάτων και δυνατότητα ανακύκλωσης, αλλά υπήρχαν μέχρι και κάδοι διαχωρισμού του γυαλιού ανάλογα με το χρώμα του!
Παρόμοιοι κάδοι (διαχωρισμού γυαλιού) δεν εθεάθησαν στην Ελλάδα… 13 χρόνια μετά…
Και, προσέξτε: μιλάμε για την 13η πόλη σε μέγεθος της Ισπανίας, του Μεσογειακού φτωχού και οπισθοδρομικού Νότου… … Δεν μιλάμε για Βορρά, για Γαλλίες, Σουηδίες κλπ. Στο Νότο! Διαχωρισμός μέχρι και του γυαλιού, 13 χρόνια πριν.
Σας πληροφορώ, λοιπόν, ότι στην Ελληνική Επαρχία, ντρέπομαι. Αλήθεια, ντρέπομαι. Γιατί δεν υπάρχει δυνατότητα ανακύκλωσης. Νοιώθω τύψεις όταν πετάω τη χάρτινη συσκευασία στα σκουπίδια. Τύψεις. Κάπου, σε κοντινή πόλη μας είπαν ότι έχει κάδο ανακύκλωσης (κάπου τον είδανε… εθεάθη κάδος ανακύκλωσης… με το κιάλι…) και σκεφτόμασταν και με άλλους να μαζεύουμε ότι έχουμε για ανακύκλωση και να τα πηγαίνουμε να τα αφήνουμε εκεί.
Δηλαδή, πόσο δύσκολο θα ήταν για το Δήμο να βάλει έναν κάδο ανακύκλωσης εδώ στην περιοχή και 1 φορά την εβδομάδα ή 1 φορά κάθε 2 εβδομάδες, να βάζει 1 φορτηγό να τα μεταφέρει στην κοντινή πόλη…
Αδιαφορία. Καμία φαντασία.
Απλώς, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ.
Άσε που η Δήμαρχος έφαγε λεφτά απ΄ τον κόσμο. Δεν πλήρωσε τον κόσμο στο χωριό για τις εργασίες που πρόσφεραν στο Δήμο. Σε άλλον χρωστάει 20.000 ευρώ, σε άλλον, 10.000 ευρώ, σε άλλον 15.000 ευρώ. Την «έκανε» η τύπισσα και ο κόσμος ψάχνει να τη βρει και οργανώνονται με ομαδικά εξώδικα και αγωγές, μπας και πάρουν κάνα φράγκο απ΄ τα κλεμμένα… Και μιλάμε για χωριά, που δεν έχουν δυνατότητα για πολλές εργασιακές ευκαιρίες. Τα χρήματα αυτά είναι η επιβίωση αυτών των ανθρώπων. Το φαγητό της οικογένειας. Οι λογαριασμοί τους. Κι αυτή δεν τους πλήρωσε… Ο γιός της, βέβαια, μάθαμε, πως κυκλοφορεί με τζιπ 40.000 ευρώ… … …
ΚΡΙΝΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ.
Τα γνωστά, δηλαδή… παντού στη χώρα μας.
Να φάει τα λεφτά, ήξερε.Να πάρει τζιπ στο γιόκα της με τα κλεμμένα λεφτά, ήξερε. Να βάλει 1 κάδο Ανακύκλωσης κι 1 φορτηγό να μεταφέρει τα απορρίμματα Ανακύκλωσης 1 φορά κάθε εβδομάδα ή έστω κάθε 2 εβδομάδες (δημιουργώντας και 1 εργασιακή θέση για κάποιον που έχει ανάγκη), ούτε που το σκέφτηκε.
Πού μαζεύτηκε όλη αυτή η «λέρα» στη χώρα μας… Είχαμε διαφθορά, αλλά η διαφθορά της τελευταίας δεκαετίας στην Ελλάδα, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο…
Δεν ήμασταν έτσι οι Έλληνες, ρε παιδιά. Πού μαζεύτηκαν όλοι αυτοί οι «σκατάνθρωποι»; Από πού δημιουργήθηκαν; Από πού ξεφύτρωσαν; Ποιος τους έπλασε όλους αυτούς; Πώς συνέβη αυτό;
Είναι αυτό που λέμε: «όχι Γιάννης. Γιαννάκης». Ακριβώς.
Τί κάνατε αγαπητοί αρμόδιοι με τα ψηλά καπέλα και τ΄αξιώματα, τους φύλακες, τα κρατικά αυτοκίνητα και τους σοφέρ (που χρηματοδοτούμε όλοι εμείς), όταν η Ε.Ε. χρηματοδοτούσε έργα για κατασκευή μονάδων επεξεργασίας απορριμμάτων; Απορροφήσατε τίποτα; Ασχοληθήκατε;
Ρωτάμε, επειδή, απ ότι φαίνεται, εσείς δεν ασχοληθήκατε όταν έπρεπε και σύντομα θ΄ασχοληθούν με το εν λόγω θέμα οι τσέπες οι δικές μας, μιας και θα πληρώσουν τα πρόστιμα που θα επιβάλλει η Ε.Ε.
ΧΥΤΑ-ΧΥΤΥ: πού έγκειται η διαφορά.
ΧΥΤΑ= Χώρος Υγειονομικής Ταφής Απορριμμάτων.
ΧΥΤΥ= Χώρος Υγειονομικής Ταφής Υπολειμμάτων.
Βέβαια, η διαφορά αυτή εφαρμόζεται στο εξωτερικό. Όχι, όμως, και στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα, πολλοί έχουμε διαπιστώσει ότι, δυστυχώς, όλα πάνε στα απορρίμματα… … Δυστυχώς.
Και, δυστυχώς, δεν έχουν γίνει επενδύσεις όπως θα έπρεπε στον τομέα της Ανακύκλωσης.
Σε πολλά μέρη της Ελληνικής Επαρχίας, δεν υφίσταται Ανακύκλωση. Δεν υπάρχει αυτό το πράγμα= όλα τα σκουπίδια μαζί. Ευτυχώς που στα χωριά οι άνθρωποι ξέρουν να σεβαστούν τη φύση, γιατί ζούνε στη φύση κι έχουν μάθει να την σέβονται.
Θυμάμαι, τα σκουπίδια της γιαγιάς μου στο χωριό, ήταν πάντα λιγοστά. Τις συσκευασίες και το αλουμινόχαρτο, τις χρησιμοποιούσε ξανά (πάντα έβρισκε τον τρόπο, ποτέ δεν τις πέταγε έπειτα από μία μόνο χρήση). Τα οργανικά υπολείμματα τα μάζευε και τα έδιναν στις κότες και τα γουρούνια. Αν δεν είχε εκείνη δικά της ζώα, τα έδινε στους γείτονες, να τα δώσουν εκείνοι στα ζώα τους.
Στη Γερμανία, ήδη πολύ πριν το 1998 (που το είδαμε εμείς με τα μάτια μας), διαχώριζαν τα σκουπίδια που συγκέντρωναν στο σπίτι.
Άλλο καλαθάκι (προσέξτε, όχι κάδος, τεράστιος, απ΄ αυτούς που χρησιμοποιούμε στα σπίτια, στην Ελλάδα, αλλά καλαθάκι, μικρό, που σημαίνει: λιγοστά σκουπίδια) ∙ άλλο, λοιπόν, καλαθάκι για τα απορρίμματα, άλλο για τα οργανικά υπολείμματα, άλλο για την ανακύκλωση. Προσέξτε χρονολογία: 1998. 13 χρόνια πριν.
Και για να καταλάβετε πόσο πίσω είμαστε. Στη Γρανάδα της Ισπανίας, που είναι μια μέτρια πόλη, όχι ιδιαίτερα μεγάλη, η 13η της Ισπανίας σε μέγεθος κλπ κλπ (γύρω στους 236.000 κατοίκους και 476.000 στην ευρύτερη αστική της περιοχή), ήδη απ΄ το 1998, όχι απλώς υπήρχε διαχωρισμός των απορριμμάτων και δυνατότητα ανακύκλωσης, αλλά υπήρχαν μέχρι και κάδοι διαχωρισμού του γυαλιού ανάλογα με το χρώμα του!
Παρόμοιοι κάδοι (διαχωρισμού γυαλιού) δεν εθεάθησαν στην Ελλάδα… 13 χρόνια μετά…
Και, προσέξτε: μιλάμε για την 13η πόλη σε μέγεθος της Ισπανίας, του Μεσογειακού φτωχού και οπισθοδρομικού Νότου… … Δεν μιλάμε για Βορρά, για Γαλλίες, Σουηδίες κλπ. Στο Νότο! Διαχωρισμός μέχρι και του γυαλιού, 13 χρόνια πριν.
Σας πληροφορώ, λοιπόν, ότι στην Ελληνική Επαρχία, ντρέπομαι. Αλήθεια, ντρέπομαι. Γιατί δεν υπάρχει δυνατότητα ανακύκλωσης. Νοιώθω τύψεις όταν πετάω τη χάρτινη συσκευασία στα σκουπίδια. Τύψεις. Κάπου, σε κοντινή πόλη μας είπαν ότι έχει κάδο ανακύκλωσης (κάπου τον είδανε… εθεάθη κάδος ανακύκλωσης… με το κιάλι…) και σκεφτόμασταν και με άλλους να μαζεύουμε ότι έχουμε για ανακύκλωση και να τα πηγαίνουμε να τα αφήνουμε εκεί.
Δηλαδή, πόσο δύσκολο θα ήταν για το Δήμο να βάλει έναν κάδο ανακύκλωσης εδώ στην περιοχή και 1 φορά την εβδομάδα ή 1 φορά κάθε 2 εβδομάδες, να βάζει 1 φορτηγό να τα μεταφέρει στην κοντινή πόλη…
Αδιαφορία. Καμία φαντασία.
Απλώς, ΔΕΝ ΤΟΥΣ ΕΝΔΙΑΦΕΡΕΙ.
Άσε που η Δήμαρχος έφαγε λεφτά απ΄ τον κόσμο. Δεν πλήρωσε τον κόσμο στο χωριό για τις εργασίες που πρόσφεραν στο Δήμο. Σε άλλον χρωστάει 20.000 ευρώ, σε άλλον, 10.000 ευρώ, σε άλλον 15.000 ευρώ. Την «έκανε» η τύπισσα και ο κόσμος ψάχνει να τη βρει και οργανώνονται με ομαδικά εξώδικα και αγωγές, μπας και πάρουν κάνα φράγκο απ΄ τα κλεμμένα… Και μιλάμε για χωριά, που δεν έχουν δυνατότητα για πολλές εργασιακές ευκαιρίες. Τα χρήματα αυτά είναι η επιβίωση αυτών των ανθρώπων. Το φαγητό της οικογένειας. Οι λογαριασμοί τους. Κι αυτή δεν τους πλήρωσε… Ο γιός της, βέβαια, μάθαμε, πως κυκλοφορεί με τζιπ 40.000 ευρώ… … …
ΚΡΙΝΕΤΕ ΜΟΝΟΙ ΣΑΣ.
Τα γνωστά, δηλαδή… παντού στη χώρα μας.
Να φάει τα λεφτά, ήξερε.Να πάρει τζιπ στο γιόκα της με τα κλεμμένα λεφτά, ήξερε. Να βάλει 1 κάδο Ανακύκλωσης κι 1 φορτηγό να μεταφέρει τα απορρίμματα Ανακύκλωσης 1 φορά κάθε εβδομάδα ή έστω κάθε 2 εβδομάδες (δημιουργώντας και 1 εργασιακή θέση για κάποιον που έχει ανάγκη), ούτε που το σκέφτηκε.
Πού μαζεύτηκε όλη αυτή η «λέρα» στη χώρα μας… Είχαμε διαφθορά, αλλά η διαφθορά της τελευταίας δεκαετίας στην Ελλάδα, ξεπέρασε κάθε προηγούμενο…
Δεν ήμασταν έτσι οι Έλληνες, ρε παιδιά. Πού μαζεύτηκαν όλοι αυτοί οι «σκατάνθρωποι»; Από πού δημιουργήθηκαν; Από πού ξεφύτρωσαν; Ποιος τους έπλασε όλους αυτούς; Πώς συνέβη αυτό;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου