“Όταν αποφασίσαμε να κάμωμε την Επανάσταση, δεν εσυλλογισθήκαμε ούτε πόσοι ήμεθα, ούτε πως δεν έχομεν άρματα, ούτε ότι οι Τούρκοι εβαστούσαν τα κάστρα και τας πόλεις, ούτε κανένας φρόνιμος μας είπε, “πού πάτε εδώ να πολεμήσετε με σιτοκάραβα βατσέλα”, αλλά, ως μία βροχή, έπεσε εις όλους μας η επιθυμία της Ελευθερίας μας… και όλοι, και οι κληρικοί και οι προεστοί και οι καπεταναίοι και οι πεπαιδευμένοι και οι έμποροι, μικροί και μεγάλοι, όλοι συμφωνήσαμεν σ’ αυτό το σκοπό και κάναμεν την επανάσταση.”
Τα παραπάνω ήταν σαν σήμερα ... αλλά σήμερα ;
Που είναι οι κληρικοί ;
Που είναι οι προεστοί ;
Που είναι οι καπεταναίοι ;
Που είναι οι πεπαιδευμένοι ;
Που είναι οι επιχειρηματίες ;
Που είμαστε όλοι μας ;
Θα περιμένουμε άλλα 400 χρόνια ή καθίσαμε και περιμένουμε μοιρολατρικά να μας λυπηθούν οι 300 προσκυνημένοι ; Τι το ελληνικό έχει η συμπεριφορά μας αυτή ; Αυτό το βόλεμα του ατομισμού στη δημοσιοϋπαλληλική νοοτροπία είναι το δηλητήριο της κοινωνίας και η μητέρα του ωχαδερφισμού ... "μια πιθαμή απ΄τον κώλο μας και όπου θέλεις ας μπει" ...
Λυπάμαι που το λέω αλλά αλλά έτσι έχουν τα πράγματα .
Λυπάμαι που το λέω , μα αν συνεχίσουμε έτσι για λίγες μέρες ακόμη τότε η κατάσταση θα είναι μη αναστρέψιμη ... και τα 400 χρόνια νέας σκλαβιάς είναι μπροστά μας ... θα μας πλακώσουν ...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου