Το Σύστημα ανέκαθεν είχε την ανάγκη να αποπροσανατολίζει και φροντίζει για την εκτόνωση των μαζών. Το γνωστό άρτον και θεάματα ήταν πάντα το μυστικό κάθε επιτυχημένου συστήματος διακυβέρνησης και παραμένει ως τις μέρες μας αλάνθαστη συνταγή επιβίωσης.
Στην περίπτωση του κινήματος των αγανακτισμένων βέβαια το Σύστημα δεν έχει την πιο επιθυμητή εκτόνωση, γιατί έστω και χωρίς επιχειρήματα, έστω και χωρίς φιλοδοξία κοινοβουλευτικής εκπροσώπησης πάλι ένα κίνημα πολιτών που λέει δεν αντέχω άλλο συνιστά μια έστω βουβή απειλή, αλλά εδώ ισχύει το μη χείρων βέλτιστο.
Δηλαδή το κίνημα αυτό επιτυγχάνει τη μεγαλύτερη από τις επιδιώξεις της κρατούσας ελίτ του τόπου, που δεν είναι άλλη από την εκτόνωση του πλήθους. Είναι τουλάχιστον ανεδαφικό να πιστεύει κανείς πως μπορεί ο Λαός να δεχθεί έστω και μετά από 10 η 20 χρόνια να πληρώσει τους λογαριασμούς ενός διεφθαρμένου παρελθόντος αγόγγυστα. Συνεπώς ζητείται μια ανώδυνη αντίδραση που θα κατευνάσει τη μάζα και θα την πείσει πως τουλάχιστον μπορεί να ελπίζει. Αυτός ακριβώς είναι και ο ρόλος του κινήματος αυτού , να αποτελέσει τον φορέα κατευνασμού του πλήθους , και έτσι το Σύστημα απλά μένει να ανησυχεί για την μετεξέλιξη του κινήματος και όχι για το κίνημα. Δηλαδή ουσιαστικά αν η Κυβέρνηση γνωρίζει ότι όλοι αυτοί οι άνθρωποι δεν θα συμφωνήσουν ποτέ σε τίποτε και απλώς θα εκφράζουν την αγανάκτησή τους τότε όχι μόνο επιθυμεί αυτές τις ενέργειες, αλλά δύναται και να επιδοτήσει την οργάνωσή τους.
Βέβαια, θα μου πείτε και ποιός εξασφαλίζει οτι το κίνημα αυτό δεν θα εξελιχθεί σε κόμμα η δεν θα ενταχθεί σε κόμμα , η ακόμα δεν θα συγκεκριμενοποιήσει τις επιδιώξεις και τα αιτήματά του?
Μα φυσικά οι εγκάθετοι που το ελέγχουν, απλούστατα δηλαδή μέσα στο κίνημα αυτό τοποθετείς αγανακτισμένους πολίτες δήθεν που κυνηγούν και κολλούν κομματική ταμπέλα σε οποιονδήποτε προσπαθεί να κάνει διάλογο. Με τον τρόπο αυτό χειραγωγείται το κίνημα και τελικά δεν προκαλεί καμιά βλάβη. Παράδειγμα : όταν κάποιος κάνει με τους παριστάμενους μια συζήτηση τύπου βρε παιδιά ας συμφωνήσουμε σε κάτι, τότε από το πλήθος ξεφυτρώνουν μερικοί που τυχαία τον κατηγορούν πως προσπαθεί να εκμεταλλευτεί το κίνημα και για το καλό δήθεν του κινήματος τον γιουχάρουν και τον περιθωριοποιούν. Έτσι για καλό του κινήματος λοιπόν πρέπει να είμαστε πολλοί και να μη έχουμε άποψη ούτε να λέμε τίποτα ούτε αυτά που λέμε να μοιάζουν με κάτι γιατί η ταμπέλα είναι ήδη έτοιμη και περιμένει να κολληθεί στο κούτελο όποιου μιλάει.
Φυσικά το σύστημα έχει και μια στρατιά έτοιμη να αναλάβει δράση αν τα πράγματα ξεφύγουν από τους εγκάθετους εντός τους κινήματος. Είναι οι γνωστοί μας άγνωστοι που αν η κατάσταση ξεφύγει με πρόσχημα τον ρατσισμό η τον αναρχισμό η .... όποια άλλη πεθαμένη ιδεοληψία θα επέμβει προκαλώντας την αναταραχή και δικαιολογώντας εκτεταμένη Αστυνομική επέμβαση!
Η Κυβέρνηση δεν φοβάται ακόμα κι αν 10.000.000 Έλληνες πάνε στο Σύνταγμα. Αλλά τρέμει μπρος στην ιδέα ότι 5 άτομα μέσα σε αυτό το κίνημα συμφωνήσουν σε κάτι. Γιατί το ζήτημα δεν είναι , ούτε ήταν ποτέ να διαμαρτύρεσαι ακαθόριστα για κάτι, αλλά το να ξέρεις το συμφέρον σου και να το διεκδικείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου